Aşk Denen Sabit Fikir...


Sevdiğimiz kişiyi bir daha hiç görmek istemediğimizi söylerken tam anlamıyla samimi değilizdir,fakat görmek istediğimizi söylesek de daha samimi olmayız.

Hiç şüphesiz,ayrılığa,kısa olacağını umarak,kavuşacağımız günü düşünerek katlanabiliriz ancak;öte yandan,çok yakındaki,sürekli ertelenen bir birleşmeyi her gün hayal etmenin,kıskançlığa yol açabilecek bir görüşmeden daha az sancılı olduğunuda sezeriz;öyleki,sevdiğimiz kişiyi göreceğimiz haberi,bizde pek hoş olmayan bir sarsıntı yaratır.


Artık günden güne geciktirdiğimiz şey,ayrılığın sebeb olduğu dayanılmaz iç daralmasının sona ermesi değil,çıkışı olmayan heyecanların korkulan tekrarıdır.
Gerçekte bizi sevmeyen kişinin,tek başımızayken,aksine bize ilan-ı aşk ettiği,hayallerle  keyfimizce tamamladığımız tatlı hatıraları,gerçek görüşmeye kat kat tercih ederiz.


Azar azar,arzularımızın bir çoğunu içine katarak istediğimiz kadar tatlı kılabileceğimiz bu hatıraları,artık keyfimizin istediği kelimelerle konuşturamıyacağımız,yeni soğukluklarına,beklenmedik şiddetlerine maruz kalacağımız bir varlıkla yüz yüze geleceğimiz,geciktirilmiş görüşmeye,bin kat tercih ederiz.


Hepimiz,artık sevmediğimiz zaman,biliriz ki,unutmak ,hatta bulanık hatıralar bile,mutsuz aşk kadar ıstırap vermez.


İşde ,kendime itiraf etmesem de,tercih ettiğim,bu sezdiğim unutuşun huzur veren dinginliği...
Böyle bir ruhsal kopuş ve uzaklaşma kürünün zahmetli yanı,bir başka sebeble de giderek azalır;o da ,iyileşmeyi hedeflediği,aşk denen sabit fikri zayıflatmasıdır.

2 yorum:

Unknown dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Unknown dedi ki...

En kötüsüdür gitmekle kalmak arasında seçim yapmak :))

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı