HERŞEYDİ, HİÇBİRŞEYDİ, ELİMDEYDİ, DÜŞÜVERDİ...

Masal gibidir kentim
Şirazesinden çıkmış yaşamlar için
Sensizliğe inat

Damarlarına yol alan yalanla geçenler için
Aklımda zemheri gülüşün var
İçimde idamlık hüznüyle büyüyen bir çoçuk

Kentim siyahın bütün pastel renkleriyle boyanmış
İsyanlara kışkırtan bir çift gözü içinde saklıyor
Gri paslı ve dölek yüzümün yarısı ağlak

Dudağımda uçuk tebessümler var
Erken bastırılmış sevinçlerim
Mişli geçmiş zamanlara özenti
Tüm aynalarımı çalan kentimdi

Şimdi elimden yüzümden gözümden düşüyorum
Arasıra diyorum bilebilseydin keşke..
İçimde koyulaşan tüm maviliklerini kentimin
Şimdi olmadık sokaklarından geçiyorum kendimin ve kentimin

En işlek kaldırımlardan yürüyorum aşka
Üstelik yalınayak
Üstelik arayarak
Üstelik bulamadan

Bir düşle bitiyor bir kentte yitiyor
Elimde iki soru
Kısacık geçmiş nasılda ağır geliyor üzerime?

Yada yaşadıkçamı tükeniyor insan?..
Cevapsızlığına cevapsızlığıma kanıyorum
Güneş dağların arasında ağır ağır ufalanıyor

Ardıma dönüp bakamıyorum
Bir düşle bitiyor bir kentte yitiyor
Avucumda şiirimden dört satır
Herşeydi hiçbirşeydi elimdeydi düşüverdi......

Alıntı