Dahamı Güzel Oluyor Ne,Söze Dökülmedimi Her Şey,Sormuyorum Oda Anlatmıyor Zaten.

Cevabını bildiğim soruları niye soruyorumki?
Nedir bu çelişki?
Hayat dediğin nedirki?
Altı üstü aldığın kadar vereceğin nefes değilmi?
Neden zor olanı sever insan?
Ateş Oldum 

Susma!
Sor!
Konuş ve söyle!
Durmadan düşünmek yetmiyor.Zaten ahını çekiyorum derinlerden,senle yaşayamadıklarım varsın olmasın.
Zaten sürgün bu sevda,nereye gider,nerede biter.Sonu yok,gören yok ,duyan yok bilirim...
sonu olamayan bir sevda...

İşine gelmeyince neden se hep,hayatın kendisi olur sebeb!
Boş versene.Bırak hayatın halleri bunlar
Bırak kendini suçlamayı artık.

kapıları kapanırken akşamın yüzüne birer birer seyirci herkes kendi kaderine.
Çevirip başını, baksa bana bir bulut;inceden ağlar belkide halime.
Issız ve külrengi,uyumsuz ve yalnız ben ,saf dışı bırakılmış bir çocuk.
Ey hayatla kucaklaşamamış çocuk!
Ey cismini biçare arayan gölge!
Kelimelerin cümlelere akan sesiyle anılsada adın.
Vazgeçilmez kılan seni sokulup kaçışların.
Sokak boşluğa bakar öyle.
Bir yerlere çıkmaz zaten hep aynı pencere.
Dahamı güzel oluyor ne,söze dökülmedimi her şey,sormuyorum oda anlatmıyor zaten.
Nedense sabrımı sınıyor zaman.
Terkettim sokakları sonu alacakaranlıkta kaybolan...