Sevgi...

Sevgi...
Önce gökgürültüsüyle besteler yapmaktır toprağa ve ardından bir eylül akşamı yada bir ekim sabahı yağmur olup düşmektedir toprağa.Ve yağmur sonrası gökküşağının tüm renklerini yüreğinde duymaktadır sevgi.
Çöllerde gül bitirtendir.Kardelen değildir bir dağ başında buzları delen.Kardelenin beyazda gördüğüdür sevgi.
Gülün güzelliğini bir kenara koyup,dikenini bağrına basışıdır sevgi.
Ve sevgidir en sevileceği sevdiren.Yüreğimizi bir aşk insanında sabit kılan.sevgidir bir bakışı özleten,o bakışta eriten,umduran,bulduran..Her şeyden öte kul yapan..
Ve bir sevgim vardı ,yüreğimi yürek yapan,gittiğinde taşlaşan yada artık olmayan,ihtimalleri bilmeyen,ya seven ya giden...
Ve bir sevgim vardı herkesin kendisinin olan.Ama yalnızca yürekte olan,yürekte taşınan...
Ve bir gerçek vardı .
Seviyorsa insan,değeri sevgi kadardı,sevdiği kadar vardı .
Seviyorsa insan tek O'nun için vardı....